پوتین و اردغان در تهران
حضور «ولادیمیر پوتین» و «رجب‌طیب اردوغان» در تهران از دو بابت می‌تواند دارای اهمیت باشد؛ نخست جنبه نمادین آن پس از اجلاس ریاض و دوم؛ ماهیت حضور دو مقام کلیدی و تأثیرگذار در تحولاتی که اکنون نه تنها منطقه خاورمیانه، بلکه اروپا و جامعه جهانی را تأثیر پذیر از خود کرده است. حضور پوتین در تهران در کمتر از یک‌هفته پس از سفر منطقه‌ای رئیس جمهوری ایالات متحده به اسرائیل و عربستان، می‌تواند این پیام را برای جامعه بین‌المللی داشته باشد که پیامد قطب‌بندی‌های سیاسی پس از جنگ اوکراین، اکنون درمنطقه خاورمیانه مفهوم روشن‌تری یافته است. حضور رهبران دوبلوک قدرت‌های جهانی در کشورهایی که به مثابه قطب‌های قدرت اما رقیب منطقه‌ای به حساب می‌آیند، گرایش‌های هریک از آنها را به نمایش می‌گذارد. اما این به معنای همه آن چیزی است که به راستی درحال شکل‌گیری است؟ پاسخ به این پرسش هنوز زود است؛ به ویژه آن‌که حضور اردوغان در این میهمانی به عنوان سیاستمداری عملگرا که بنا به دلایل مختلف همچنان خود را در خط میانه منازعه شرق و غرب قرار داده، نمی‌تواند مفهومی از نمایش گرایش رسمی به هریک ازصف‌بندی‌های تازه درنبرد غول‌های جهانی قدرت باشد. مهم‌تر این‌که دستور کار اعلام شده، برگزاری هفتمین نشست سه جانبه رئیسان جمهوری‌های ایران، ترکیه و روسیه درباره سوریه است؛ نشستی که سابقه آن همچنان نتوانسته به ایجاد موضع مشترکی میان این سه برای بازگشت سوریه به ثبات و آشتی ملی بیانجامد.
خبر انلاین
